23 Haziran 2015 Salı

boşluk

    Defolu duvarlarımın sınırlarına,kırdığım şişelerin parçalarını koyduğumdan beri her gece ellerim kanıyor.
    Sinirleniyorum…
    Kanıyorum…
    Kalamıyorum…
    Susuyorum…
    Tüm sınırları ortadan kaldırıp,unutturabilen insanlar var.Onları sevmekse kolay iş değil.Kendine kendine savaşıp,kılıcını yine kendi sırtına saplamak gibiler.Uzanıp dokunduğun tüm anlar seninler, olmadıkları an sen,sen değilsin zaten.Tüm güneşe koşan hallerim iptal.Sesim kısıldı yine.Yağmur yağsa bari bu gece…

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder